Icelandic

edit

Pronunciation

edit

Verb

edit

hræra (weak verb, third-person singular past indicative hrærði, supine hrært)[1]

  1. (with dative) to stir
  2. (with accusative) to move emotionally, stir
    Þú hefur hrært mig.
    You have moved me.

Conjugation

edit

Synonyms

edit

Derived terms

edit

Noun

edit

hræra f (genitive singular hræru, nominative plural hrærur)

  1. a mix; something stirred together
  2. mortar

Declension

edit
    Declension of hræra
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hræra hræran hrærur hrærurnar
accusative hræru hræruna hrærur hrærurnar
dative hræru hrærunni hrærum hrærunum
genitive hræru hrærunnar hræra hræranna

Synonyms

edit

References

edit
  1. ^ Ásgeir Blöndal MagnússonÍslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)