See also: hũmmã

Choctaw edit

Etymology edit

From English red.

Noun edit

humma

  1. red

Finnish edit

Etymology edit

From dialectal Swedish humma.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈhumːɑ/, [ˈhumːɑ̝]
  • Rhymes: -umːɑ
  • Syllabification(key): hum‧ma

Noun edit

humma

  1. (childish) horse
  2. (slang) horsepower

Declension edit

Inflection of humma (Kotus type 10/koira, no gradation)
nominative humma hummat
genitive humman hummien
partitive hummaa hummia
illative hummaan hummiin
singular plural
nominative humma hummat
accusative nom. humma hummat
gen. humman
genitive humman hummien
hummainrare
partitive hummaa hummia
inessive hummassa hummissa
elative hummasta hummista
illative hummaan hummiin
adessive hummalla hummilla
ablative hummalta hummilta
allative hummalle hummille
essive hummana hummina
translative hummaksi hummiksi
abessive hummatta hummitta
instructive hummin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of humma (Kotus type 10/koira, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative hummani hummani
accusative nom. hummani hummani
gen. hummani
genitive hummani hummieni
hummainirare
partitive hummaani hummiani
inessive hummassani hummissani
elative hummastani hummistani
illative hummaani hummiini
adessive hummallani hummillani
ablative hummaltani hummiltani
allative hummalleni hummilleni
essive hummanani humminani
translative hummakseni hummikseni
abessive hummattani hummittani
instructive
comitative hummineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative hummasi hummasi
accusative nom. hummasi hummasi
gen. hummasi
genitive hummasi hummiesi
hummaisirare
partitive hummaasi hummiasi
inessive hummassasi hummissasi
elative hummastasi hummistasi
illative hummaasi hummiisi
adessive hummallasi hummillasi
ablative hummaltasi hummiltasi
allative hummallesi hummillesi
essive hummanasi humminasi
translative hummaksesi hummiksesi
abessive hummattasi hummittasi
instructive
comitative humminesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative hummamme hummamme
accusative nom. hummamme hummamme
gen. hummamme
genitive hummamme hummiemme
hummaimmerare
partitive hummaamme hummiamme
inessive hummassamme hummissamme
elative hummastamme hummistamme
illative hummaamme hummiimme
adessive hummallamme hummillamme
ablative hummaltamme hummiltamme
allative hummallemme hummillemme
essive hummanamme humminamme
translative hummaksemme hummiksemme
abessive hummattamme hummittamme
instructive
comitative humminemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative hummanne hummanne
accusative nom. hummanne hummanne
gen. hummanne
genitive hummanne hummienne
hummainnerare
partitive hummaanne hummianne
inessive hummassanne hummissanne
elative hummastanne hummistanne
illative hummaanne hummiinne
adessive hummallanne hummillanne
ablative hummaltanne hummiltanne
allative hummallenne hummillenne
essive hummananne humminanne
translative hummaksenne hummiksenne
abessive hummattanne hummittanne
instructive
comitative humminenne
third-person possessor
singular plural
nominative hummansa hummansa
accusative nom. hummansa hummansa
gen. hummansa
genitive hummansa hummiensa
hummainsarare
partitive hummaansa hummiaan
hummiansa
inessive hummassaan
hummassansa
hummissaan
hummissansa
elative hummastaan
hummastansa
hummistaan
hummistansa
illative hummaansa hummiinsa
adessive hummallaan
hummallansa
hummillaan
hummillansa
ablative hummaltaan
hummaltansa
hummiltaan
hummiltansa
allative hummalleen
hummallensa
hummilleen
hummillensa
essive hummanaan
hummanansa
humminaan
humminansa
translative hummakseen
hummaksensa
hummikseen
hummiksensa
abessive hummattaan
hummattansa
hummittaan
hummittansa
instructive
comitative hummineen
humminensa

Synonyms edit

Further reading edit

Icelandic edit

Pronunciation edit

Verb edit

humma (weak verb, third-person singular past indicative hummaði, supine hummað)

  1. to hem, to make the sound expressed by the word hem; to hesitate in speaking.

Derived terms edit

Turkish edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish حمی, حما (humma), from Arabic حُمَّى (ḥummā).

Noun edit

humma (definite accusative hummayı, plural hummalar)

  1. typhus
  2. fever

Further reading edit

  • Avery, Robert et al., editors (2013) The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
  • Kélékian, Diran (1911), “حما”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 517b