Latin edit

Etymology edit

From in- +‎ cautus (careful).

Pronunciation edit

Adjective edit

incautus (feminine incauta, neuter incautum, comparative incautior); first/second-declension adjective

  1. incautious, heedless, reckless, unsuspecting, improvident
    Antonyms: intentus, intēnsus, attentus, cautus
  2. (in a passive sense) unforeseen, unexpected, unguarded against

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incautus incauta incautum incautī incautae incauta
Genitive incautī incautae incautī incautōrum incautārum incautōrum
Dative incautō incautō incautīs
Accusative incautum incautam incautum incautōs incautās incauta
Ablative incautō incautā incautō incautīs
Vocative incaute incauta incautum incautī incautae incauta

Derived terms edit

Descendants edit

  • Catalan: incaut
  • Italian: incauto
  • Portuguese: incauto
  • Spanish: incauto

References edit

  • incautus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incautus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incautus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to surprise and defeat the enemy: opprimere hostes (imprudentes, incautos, inopinantes)

Anagrams edit