See also: incautó

Italian

edit

Etymology

edit

From Latin incautus (incautious, heedless).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /inˈkaw.to/
  • Rhymes: -awto
  • Hyphenation: in‧càu‧to

Adjective

edit

incauto (feminine incauta, masculine plural incauti, feminine plural incaute)

  1. rash, imprudent

Derived terms

edit

Further reading

edit
  • incauto in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams

edit

Latin

edit

Pronunciation

edit

Adjective

edit

incautō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of incautus

Portuguese

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin incautus (incautious, heedless). By surface analysis, in- +‎ cauto.

Pronunciation

edit
 
  • (Brazil) IPA(key): /ĩˈkaw.tu/ [ĩˈkaʊ̯.tu]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ĩˈkaw.to/ [ĩˈkaʊ̯.to]

  • Rhymes: -awtu
  • Hyphenation: in‧cau‧to

Adjective

edit

incauto (feminine incauta, masculine plural incautos, feminine plural incautas)

  1. dupe, gullible, unwary, naive
  2. careless

Further reading

edit

Spanish

edit

Etymology 1

edit

From Latin incautus (incautious, heedless).

Adjective

edit

incauto (feminine incauta, masculine plural incautos, feminine plural incautas)

  1. dupe, gullible, unwary, naive
  2. careless

Noun

edit

incauto m (plural incautos, feminine incauta, feminine plural incautas)

  1. gullible or unwary person
edit

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

incauto

  1. only used in me incauto, first-person singular present indicative of incautarse

Further reading

edit