cautus
Latin
editEtymology
editFrom past participle stem of cavēre.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ˈkau̯.tus/, [ˈkäu̯t̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkau̯.tus/, [ˈkäːu̯t̪us]
Adjective
editcautus (feminine cauta, neuter cautum, comparative cautior, superlative cautissimus, adverb cautē or cautim); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cautus | cauta | cautum | cautī | cautae | cauta | |
Genitive | cautī | cautae | cautī | cautōrum | cautārum | cautōrum | |
Dative | cautō | cautō | cautīs | ||||
Accusative | cautum | cautam | cautum | cautōs | cautās | cauta | |
Ablative | cautō | cautā | cautō | cautīs | |||
Vocative | caute | cauta | cautum | cautī | cautae | cauta |
Descendants
editReferences
edit- “cautus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cautus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cautus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cautus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Walther von Wartburg (1928–2002) “cautus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 2: C Q K, page 547