ingurgitare
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin ingurgitāre.
Pronunciation edit
Verb edit
ingurgitàre (first-person singular present ingùrgito, first-person singular past historic ingurgitài, past participle ingurgitàto, auxiliary avére)
Conjugation edit
Conjugation of ingurgitàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Anagrams edit
Latin edit
Verb edit
ingurgitāre
- inflection of ingurgitō:
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
ingurgitare f (plural ingurgitări)
Declension edit
Declension of ingurgitare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) ingurgitare | ingurgitarea | (niște) ingurgitări | ingurgitările |
genitive/dative | (unei) ingurgitări | ingurgitării | (unor) ingurgitări | ingurgitărilor |
vocative | ingurgitare, ingurgitareo | ingurgitărilor |
Spanish edit
Verb edit
ingurgitare