See also: instrukcio

Hungarian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin instructio.[1] With -ció ending.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈinʃtrukt͡sijoː]
  • Hyphenation: inst‧ruk‧ció
  • Rhymes: -joː

Noun

edit

instrukció (plural instrukciók)

  1. instruction

Declension

edit
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative instrukció instrukciók
accusative instrukciót instrukciókat
dative instrukciónak instrukcióknak
instrumental instrukcióval instrukciókkal
causal-final instrukcióért instrukciókért
translative instrukcióvá instrukciókká
terminative instrukcióig instrukciókig
essive-formal instrukcióként instrukciókként
essive-modal
inessive instrukcióban instrukciókban
superessive instrukción instrukciókon
adessive instrukciónál instrukcióknál
illative instrukcióba instrukciókba
sublative instrukcióra instrukciókra
allative instrukcióhoz instrukciókhoz
elative instrukcióból instrukciókból
delative instrukcióról instrukciókról
ablative instrukciótól instrukcióktól
non-attributive
possessive - singular
instrukcióé instrukcióké
non-attributive
possessive - plural
instrukcióéi instrukciókéi
Possessive forms of instrukció
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. instrukcióm instrukcióim
2nd person sing. instrukciód instrukcióid
3rd person sing. instrukciója instrukciói
1st person plural instrukciónk instrukcióink
2nd person plural instrukciótok instrukcióitok
3rd person plural instrukciójuk instrukcióik

Derived terms

edit

References

edit
  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading

edit