kúga
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse kúga (“to cow, to force”). Cognates with the Danish kue, English cow and Swedish kuva.
Pronunciation edit
Verb edit
kúga (weak verb, third-person singular past indicative kúgaði, supine kúgað)
- (transitive, governs the accusative) to force, to cow
- (transitive, governs the accusative) to oppress
Conjugation edit
kúga — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að kúga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
kúgað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kúgandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég kúga | við kúgum | present (nútíð) |
ég kúgi | við kúgum |
þú kúgar | þið kúgið | þú kúgir | þið kúgið | ||
hann, hún, það kúgar | þeir, þær, þau kúga | hann, hún, það kúgi | þeir, þær, þau kúgi | ||
past (þátíð) |
ég kúgaði | við kúguðum | past (þátíð) |
ég kúgaði | við kúguðum |
þú kúgaðir | þið kúguðuð | þú kúgaðir | þið kúguðuð | ||
hann, hún, það kúgaði | þeir, þær, þau kúguðu | hann, hún, það kúgaði | þeir, þær, þau kúguðu | ||
imperative (boðháttur) |
kúga (þú) | kúgið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
kúgaðu | kúgiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að kúgast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
kúgast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kúgandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég kúgast | við kúgumst | present (nútíð) |
ég kúgist | við kúgumst |
þú kúgast | þið kúgist | þú kúgist | þið kúgist | ||
hann, hún, það kúgast | þeir, þær, þau kúgast | hann, hún, það kúgist | þeir, þær, þau kúgist | ||
past (þátíð) |
ég kúgaðist | við kúguðumst | past (þátíð) |
ég kúgaðist | við kúguðumst |
þú kúgaðist | þið kúguðust | þú kúgaðist | þið kúguðust | ||
hann, hún, það kúgaðist | þeir, þær, þau kúguðust | hann, hún, það kúgaðist | þeir, þær, þau kúguðust | ||
imperative (boðháttur) |
kúgast (þú) | kúgist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
kúgastu | kúgisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
kúgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
kúgaður | kúguð | kúgað | kúgaðir | kúgaðar | kúguð | |
accusative (þolfall) |
kúgaðan | kúgaða | kúgað | kúgaða | kúgaðar | kúguð | |
dative (þágufall) |
kúguðum | kúgaðri | kúguðu | kúguðum | kúguðum | kúguðum | |
genitive (eignarfall) |
kúgaðs | kúgaðrar | kúgaðs | kúgaðra | kúgaðra | kúgaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
kúgaði | kúgaða | kúgaða | kúguðu | kúguðu | kúguðu | |
accusative (þolfall) |
kúgaða | kúguðu | kúgaða | kúguðu | kúguðu | kúguðu | |
dative (þágufall) |
kúgaða | kúguðu | kúgaða | kúguðu | kúguðu | kúguðu | |
genitive (eignarfall) |
kúgaða | kúguðu | kúgaða | kúguðu | kúguðu | kúguðu |
Synonyms edit
Derived terms edit
- kúga til hlýðni (to force into submission)
- kúgast (to retch)
Old Norse edit
Etymology edit
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation edit
Verb edit
kúga
Derived terms edit
- láta kúgask (to let oneself be forced into submission)
- kúga af (to press out of one)
- kúgandi
- kúgandi högg (feeble blows)
Descendants edit
References edit
- Zoëga, Geir T. (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic[1], Oxford: Clarendon Press