koleśnik

See also: Kolesnik

Polish

Etymology

From koło.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔˈlɛɕ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɕɲik
• Syllabification: ko‧leś‧nik

Noun

koleśnik m pers

1. (obsolete) wheelwright

   Synonyms: kołodziej, kolarz

Declension

Declension of koleśnik

	singular	plural
nominative	koleśnik	koleśnicy/koleśniki (deprecative)
genitive	koleśnika	koleśników
dative	koleśnikowi	koleśnikom
accusative	koleśnika	koleśników
instrumental	koleśnikiem	koleśnikami
locative	koleśniku	koleśnikach
vocative	koleśniku	koleśnicy

Further reading

• koleśnik in Polish dictionaries at PWN