kompanjon

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from French compagnon.

Pronunciation

• IPA^(key): /kompǎɲoːn/
• Hyphenation: kom‧pa‧njon

Noun

kompànjōn m (Cyrillic spelling компа̀њо̄н)

1. partner (especially in business)
2. companion
3. (colloquial) friend, buddy, chum

Declension

Declension of kompanjon

	singular	plural
nominative	kompànjōn	kompanjoni
genitive	kompanjóna	kompanjona
dative	kompanjonu	kompanjonima
accusative	kompanjona	kompanjone
vocative	kompanjone	kompanjoni
locative	kompanjonu	kompanjonima
instrumental	kompanjonom	kompanjonima

Swedish

Etymology

Borrowed from French compagnon.

Noun

kompanjon c

1. partner (especially in business)
2. (archaic) comrade, friend, companion

Declension

Declension of kompanjon
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	kompanjon	kompanjonen	kompanjoner	kompanjonerna
Genitive	kompanjons	kompanjonens	kompanjoners	kompanjonernas

Derived terms

• kompis (colloquial)
• kompanjonskap

Related terms

• kompani
• kumpan