konkubinat

See also: Konkubinat and konkubinát

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin concubīnātus.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔŋ.kuˈbi.nat/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -inat
• Syllabification: kon‧ku‧bi‧nat

Noun

konkubinat m inan

1. concubinage (state of cohabitating while not married)

   Hypernym: związek

Declension

Declension of konkubinat

	singular	plural
nominative	konkubinat	konkubinaty
genitive	konkubinatu	konkubinatów
dative	konkubinatowi	konkubinatom
accusative	konkubinat	konkubinaty
instrumental	konkubinatem	konkubinatami
locative	konkubinacie	konkubinatach
vocative	konkubinacie	konkubinaty

Related terms

nouns

• konkubent
• konkubentka
• konkubin
• konkubina

 

Further reading

• konkubinat in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• konkubinat in Polish dictionaries at PWN