krańcowy

Polish

Etymology

From kraniec +‎ -owy.

Pronunciation

• IPA^(key): /kraɲˈt͡sɔ.vɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɨ
• Syllabification: krań‧co‧wy

Adjective

krańcowy (not comparable, derived adverb krańcowo)

1. (literary) extreme, ultimate, utmost, uttermost

   Synonyms: graniczny, końcowy, ostatni, skrajny

Declension

Declension of krańcowy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	krańcowy		krańcowa	krańcowe	krańcowi	krańcowe
genitive	krańcowego		krańcowej	krańcowego	krańcowych
dative	krańcowemu		krańcowej	krańcowemu	krańcowym
accusative	krańcowego	krańcowy	krańcową	krańcowe	krańcowych	krańcowe
instrumental	krańcowym		krańcową	krańcowym	krańcowymi
locative	krańcowym		krańcowej	krańcowym	krańcowych

Derived terms

noun

• krańcowość

 

Related terms

noun

• kraniec

 

Further reading

• krańcowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• krańcowy in Polish dictionaries at PWN