kurzę

See also: kurze, Kurze, kürze, and Kürze

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kurę. By surface analysis, kura +‎ -ę. Cognate with Silesian kurzã.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kur̝æ̃/
• IPA^(key): (15^th CE) /kur̝æ̃/

Noun

kurzę n (diminutive kurzątko)

1. (attested in Lesser Poland) chick (young chicken)

   Synonyms: gołopliszczę, kurczę

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 83, 3:

     Bo *zaprawdo wrobl nalazl sobe dom a gardliczya gnazdo, gdze poloszi *kurzota (pullos, Puł: dzeczy) swoia

     [Bo zaprawdę wrobl nalazł sobie dom a gardlica gniazdo, gdzie położy kurzęta (pullos) swoja]

Related terms

adjective

• kurzy

 

nouns

• kur
• kura
• kurzej
• kurzeja

 

Descendants

• Middle Polish: kurzę

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “kurzę”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈku.ʐɛ/
• Rhymes: -uʐɛ
• Syllabification: ku‧rzę
• Homophone: kurze

Verb

kurzę

1. first-person singular present of kurzyć