kwintet

Dutch

Alternative forms

• quintet (obsolete)
• quintetto (obsolete)

Etymology

Borrowed from Italian quintetto.

Pronunciation

• IPA^(key): /kʋɪnˈtɛt/
• Hyphenation: kwin‧tet

• Audio:

  (file)

Noun

kwintet n (plural kwintetten)

1. a quintet, a group of five; in particular a music ensemble with five performers
2. a quintet, a music piece written for five performers

Further reading

• “kwintet” in Woordenlijst Nederlandse Taal – Officiële Spelling, Nederlandse Taalunie. [the official spelling word list for the Dutch language]

Polish

Etymology

Borrowed from Italian quintetto. First attested in 1806.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkfin.tɛt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -intɛt
• Syllabification: kwin‧tet

Noun

kwintet m inan

1. (music) quintet (musical composition in five parts)
2. (music) quintet (group of five musicians fit to play such a piece of music together)
3. quintet (any group of five members)

Declension

Declension of kwintet

	singular	plural
nominative	kwintet	kwintety
genitive	kwintetu	kwintetów
dative	kwintetowi	kwintetom
accusative	kwintet	kwintety
instrumental	kwintetem	kwintetami
locative	kwintecie	kwintetach
vocative	kwintecie	kwintety

Derived terms

adjective

• kwintetowy

 

nouns

• kwintet fortepianowy
• kwintet smyczkowy

 

Further reading

• kwintet in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kwintet in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “kwintet”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “kwintet”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 667