kwispelstaart

Dutch

Etymology

Compound of kwispelen +‎ staart.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʋɪs.pəlˌstaːrt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kwis‧pel‧staart

Noun

kwispelstaart m (plural kwispelstaarten, diminutive kwispelstaartje n)

1. (rare) A wagging tail, a tail prone to wagging.