kwispelstaarten
Dutch
editEtymology
editCompound of kwispelen + staart + -en.
Pronunciation
editVerb
editkwispelstaarten
- (intransitive) to wag one's tail [from mid/late 17th c.]
- Synonym: kwispelen
Inflection
edit| Conjugation of kwispelstaarten (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kwispelstaarten | |||
| past singular | kwispelstaartte | |||
| past participle | gekwispelstaart | |||
| infinitive | kwispelstaarten | |||
| gerund | kwispelstaarten n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kwispelstaart | kwispelstaartte | ||
| 2nd person sing. (jij) | kwispelstaart | kwispelstaartte | ||
| 2nd person sing. (u) | kwispelstaart | kwispelstaartte | ||
| 2nd person sing. (gij) | kwispelstaart | kwispelstaartte | ||
| 3rd person singular | kwispelstaart | kwispelstaartte | ||
| plural | kwispelstaarten | kwispelstaartten | ||
| subjunctive sing.1 | kwispelstaarte | kwispelstaartte | ||
| subjunctive plur.1 | kwispelstaarten | kwispelstaartten | ||
| imperative sing. | kwispelstaart | |||
| imperative plur.1 | kwispelstaart | |||
| participles | kwispelstaartend | gekwispelstaart | ||
| 1) Archaic. | ||||