määrääminen
Finnish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
määrääminen
- verbal noun of määrätä
- ordering, commanding
- ordaining, deciding
- assessment, levying (of taxes); imposition, inflicting (of a fine)
- appointment, assignment (into a public office)
- prescription, ordering (of a medication)
Declension edit
Inflection of määrääminen (Kotus type 38/nainen, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | määrääminen | määräämiset | ||
genitive | määräämisen | määräämisten määräämisien | ||
partitive | määräämistä | määräämisiä | ||
illative | määräämiseen | määräämisiin | ||
singular | plural | |||
nominative | määrääminen | määräämiset | ||
accusative | nom. | määrääminen | määräämiset | |
gen. | määräämisen | |||
genitive | määräämisen | määräämisten määräämisien | ||
partitive | määräämistä | määräämisiä | ||
inessive | määräämisessä | määräämisissä | ||
elative | määräämisestä | määräämisistä | ||
illative | määräämiseen | määräämisiin | ||
adessive | määräämisellä | määräämisillä | ||
ablative | määräämiseltä | määräämisiltä | ||
allative | määräämiselle | määräämisille | ||
essive | määräämisenä | määräämisinä | ||
translative | määräämiseksi | määräämisiksi | ||
abessive | määräämisettä | määräämisittä | ||
instructive | — | määräämisin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
compounds