Old Norse edit

Etymology edit

From Proto-Germanic *miuzijō. False cognate of Old English mōr.

Noun edit

mýrr f (genitive mýrar, plural mýrar)

  1. moor, swamp, bog

Declension edit

Descendants edit

  • Icelandic: mýri
  • Faroese: mýri, mýra
  • Norwegian: myr
    • Danish: myr
      • Norwegian Bokmål: myr
  • Old Swedish: mȳr
  • Old Gutnish: myr
  • Old English: mire

Anagrams edit