meikä
See also: meika
Finnish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
meikä (slang)
Usage notes edit
- The verb conjugates in the third person singular form.
Declension edit
Inflection of meikä (Kotus type 10/koira, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | meikä | meikät | ||
genitive | meikän | meikien | ||
partitive | meikää | meikiä | ||
illative | meikään | meikiin | ||
singular | plural | |||
nominative | meikä | meikät | ||
accusative | nom. | meikä | meikät | |
gen. | meikän | |||
genitive | meikän | meikien meikäinrare | ||
partitive | meikää | meikiä | ||
inessive | meikässä | meikissä | ||
elative | meikästä | meikistä | ||
illative | meikään | meikiin | ||
adessive | meikällä | meikillä | ||
ablative | meikältä | meikiltä | ||
allative | meikälle | meikille | ||
essive | meikänä | meikinä | ||
translative | meikäksi | meikiksi | ||
abessive | meikättä | meikittä | ||
instructive | — | meikin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
compounds
Further reading edit
- “meikä”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03