metu
Czech edit
Pronunciation edit
Verb edit
metu
Esperanto edit
Pronunciation edit
Audio (file)
Verb edit
metu
- imperative of meti
Finnish edit
Etymology edit
From Proto-Finnic *mëtu, borrowed either from Proto-Germanic *meduz or Proto-Balto-Slavic *medú. Cognate with Estonian mõdu, Võro mõdu and Votic mõtu.
Pronunciation edit
Noun edit
metu (obsolete)
Declension edit
Inflection of metu (Kotus type 1*F/valo, t-d gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | metu | medut | ||
genitive | medun | metujen | ||
partitive | metua | metuja | ||
illative | metuun | metuihin | ||
singular | plural | |||
nominative | metu | medut | ||
accusative | nom. | metu | medut | |
gen. | medun | |||
genitive | medun | metujen | ||
partitive | metua | metuja | ||
inessive | medussa | meduissa | ||
elative | medusta | meduista | ||
illative | metuun | metuihin | ||
adessive | medulla | meduilla | ||
ablative | medulta | meduilta | ||
allative | medulle | meduille | ||
essive | metuna | metuina | ||
translative | meduksi | meduiksi | ||
abessive | medutta | meduitta | ||
instructive | — | meduin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Anagrams edit
Latin edit
Noun edit
metū m
Latvian edit
Verb edit
metu
Lithuanian edit
Noun edit
metù
- instrumental singular of mẽtas (“time”)
Old High German edit
Etymology edit
From Proto-West Germanic *medu. Compare Old Saxon, Old Dutch medu, Old Norse mjǫðr.
Noun edit
metu m
Descendants edit
Serbo-Croatian edit
Verb edit
metu (Cyrillic spelling мету)