milczenie

Polish

Etymology

From milczeć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /milˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: mil‧cze‧nie

Noun

milczenie n

1. verbal noun of milczeć
2. silence (refraining from speaking)

Declension

Declension of milczenie

	singular
nominative	milczenie
genitive	milczenia
dative	milczeniu
accusative	milczenie
instrumental	milczeniem
locative	milczeniu
vocative	milczenie

Derived terms

noun

• zmowa milczenia

 

Related terms

verb

• milczeć impf

 

Further reading

• milczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• milczenie in Polish dictionaries at PWN