narratus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of nārrō (“narrate, recount”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /naːrˈraː.tus/, [näːrˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /narˈra.tus/, [närˈräːt̪us]
Noun
editnārrātus m (genitive nārrātūs); fourth declension
Declension
editFourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | nārrātus | nārrātūs |
Genitive | nārrātūs | nārrātuum |
Dative | nārrātuī | nārrātibus |
Accusative | nārrātum | nārrātūs |
Ablative | nārrātū | nārrātibus |
Vocative | nārrātus | nārrātūs |
Descendants
editParticiple
editnārrātus (feminine nārrāta, neuter nārrātum); first/second-declension participle
- narrated, recounted, having been recounted.
- reported, having been reported.
- spoken, having been told.
- recited, having been recited.
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | nārrātus | nārrāta | nārrātum | nārrātī | nārrātae | nārrāta | |
Genitive | nārrātī | nārrātae | nārrātī | nārrātōrum | nārrātārum | nārrātōrum | |
Dative | nārrātō | nārrātō | nārrātīs | ||||
Accusative | nārrātum | nārrātam | nārrātum | nārrātōs | nārrātās | nārrāta | |
Ablative | nārrātō | nārrātā | nārrātō | nārrātīs | |||
Vocative | nārrāte | nārrāta | nārrātum | nārrātī | nārrātae | nārrāta |
References
edit- “narratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “narratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- narratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.