Italian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin nōbilitāre. By surface analysis, nobile (noble) +‎ -itare.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /no.bi.liˈta.re/
  • Rhymes: -are
  • Hyphenation: no‧bi‧li‧tà‧re

Verb

edit

nobilitàre (first-person singular present nobìlito, first-person singular past historic nobilitài, past participle nobilitàto, auxiliary avére)

  1. (transitive) to ennoble, to dignify

Conjugation

edit
edit

Further reading

edit
  • nobilitare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams

edit

Latin

edit

Verb

edit

nōbilitāre

  1. inflection of nōbilitō:
    1. present active infinitive
    2. second-person singular present passive imperative/indicative

Romanian

edit

Etymology

edit

From nobilita +‎ -re.

Noun

edit

nobilitare f (plural nobilitări)

  1. ennoblement

Declension

edit

References

edit
  • nobilitare in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN