nomen gentilicium

English

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin nōmen (name) + gentīlicium (nominative neuter singular form of gentīlicius, “belonging to a particular Roman gens”).

Pronunciation

edit

Noun

edit

nomen gentilicium (plural nomina gentilicia)

  1. The name designating a Roman citizen as a member of a particular gens; a gentile name.
edit

Translations

edit

Latin

edit

Alternative forms

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

nōmen gentīlicium n (genitive nōminis gentīliciī); third declension

  1. name belonging to a particular gens, gentile name, also borrowed directly as nomen gentilicium
    • 1737, Gottfried Sellius, Ad locum M. Terentii Varronis de Re rust. lib. ii. c. i. n. vii. de nominibus Romanorum brutisonis, page 13:
      At vero nec praenominis nominisque gentilitii, quae ad Augustum usque perdurauerat, laudata singularitas obseruata diutius legitur: namque post eius tempora multos duo nomina gentilicia habuisse inuenies.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

edit

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem) with a second-declension adjective.

Case Singular Plural
Nominative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia
Genitive nōminis gentīliciī nōminum gentīliciōrum
Dative nōminī gentīliciō nōminibus gentīliciīs
Accusative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia
Ablative nōmine gentīliciō nōminibus gentīliciīs
Vocative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia

Synonyms

edit
edit

Descendants

edit
  • English: nomen gentilicium