obcokrajowiec

Polish

Etymology

From obcy +‎ -o- +‎ krajowy +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔpt͡sɔkraˈjɔvjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvjɛt͡s
• Syllabification: ob‧co‧kra‧jo‧wiec

Noun

obcokrajowiec m pers

1. alien, foreigner

   Synonym: cudzoziemiec

Declension

Declension of obcokrajowiec

	singular	plural
nominative	obcokrajowiec	obcokrajowcy/obcokrajowce (deprecative)
genitive	obcokrajowca	obcokrajowców
dative	obcokrajowcowi	obcokrajowcom
accusative	obcokrajowca	obcokrajowców
instrumental	obcokrajowcem	obcokrajowcami
locative	obcokrajowcu	obcokrajowcach
vocative	obcokrajowcu/obcokrajowcze	obcokrajowcy

Derived terms

adjective

• obcokrajowy

 

Further reading

• obcokrajowiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obcokrajowiec in Polish dictionaries at PWN