ociec

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *otьcь. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔt͡ɕɛt͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔt͡ɕɛt͡s/

Noun

ociec m pers (related adjective ojcowski or ojcow or oćczysty or oćczyzny)

1. father (male who begets a child)
2. (Christianity, especially capitalized) Father (God)
3. father (male ancestor more remote than a parent; a progenitor; especially, a first ancestor)
4. (in the plural) parents
5. general term of respect for a male; father
6. (Roman Catholicism) father (the Pope)

Derived terms

nouns

• duchowny ociec
• ociec czeladny
• ociec duchowny
• ociec towarzyski
• ociec święty
• oddany ociec
• otcowość
• oćcogłowiec
• oćcowstwo
• oćczyc
• pirwy ociec

 

Related terms

nouns

• oczyste
• ojczym
• ojczyzna

 

Descendants

• Masurian: ôcziec
• Polish: ojciec, otciec, occiec, hojciec, otciec, hociec; ociec
• Silesian: ôjciec

References

• Boryś, Wiesław (2005) “ojciec”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “ociec”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “ociec”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.t͡ɕɛt͡s/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈɔ.t͡ɕɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ɕɛt͡s
• Syllabification: o‧ciec

Noun

ociec m pers

1. (obsolete or dialectal) Alternative form of ojciec

Declension

Declension of ociec

	singular	plural
nominative	ociec	oćcowie
genitive	oćca	oćców
dative	oćcowi	oćcom
accusative	oćca	oćców
instrumental	oćcem	oćcami
locative	oćcu	oćcach
vocative	oćcze	oćcowie