okoń

See also: okon and Okoń

Old Polish

Alternative forms

• okuń

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *okunь. First attested in 1389.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔkɔ(ː)ɲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔkɔɲ/, /ɔkoɲ/

Noun

okoń m animacy unattested

1. European perch (Perca fluviatilis)
   • 1856-1870 [1389], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki‎^[1], volume VIII, number 5035:

     Terminum secundum pro piscatura... V capecia ocune

     [Terminum secundum pro piscatura... V capecia okunie]

   • 1885-2024 [15th century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[2], volume V, page 11:

     Okvn spata

     [Okuń spata]

Descendants

• Polish: okoń

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “okoń, okuń”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

okonie

Etymology

Inherited from Old Polish okoń.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.kɔɲ/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -ɔkɔɲ
• Syllabification: o‧koń
• Homophone: Okoń

Noun

okoń m animal (diminutive okonek or okoniek)

1. perch (fish)

Declension

Declension of okoń

	singular	plural
nominative	okoń	okonie
genitive	okonia	okoni
dative	okoniowi	okoniom
accusative	okonia	okonie
instrumental	okoniem	okoniami
locative	okoniu	okoniach
vocative	okoniu	okonie

Further reading

• okoń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• okoń in Polish dictionaries at PWN