onberecht

Middle Dutch

Etymology

From on- +‎ berecht.

Adjective

onberecht

1. without supervision or leadership
2. untried, not subjected to justice

Inflection

Adjective
		Masculine	Feminine	Neuter	Plural
Nominative	Indefinite	onberecht	onberechte	onberecht	onberechte
	Definite	onberechte		onberechte
Accusative	Indefinite	onberechten	onberechte	onberecht	onberechte
	Definite			onberechte
Genitive	Indefinite	onberechts	onberechter	onberechts	onberechter
	Definite	onberechts, onberechten		onberechts, onberechten
Dative		onberechten	onberechter	onberechten	onberechten

Further reading

• “onberecht”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “onberecht”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN