onberispelijk

Dutch

Etymology

From on- +‎ berispelijk.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

onberispelijk (comparative onberispelijker, superlative onberispelijkst)

1. irreprovable

   Antonym: berispelijk

   Zijn gedrag is onberispelijk. ― His behaviour is irreprovable.

Declension

Declension of onberispelijk
uninflected	onberispelijk
inflected	onberispelijke
comparative	onberispelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onberispelijk	onberispelijker	het onberispelijkst het onberispelijkste
indefinite	m./f. sing.	onberispelijke	onberispelijkere	onberispelijkste
	n. sing.	onberispelijk	onberispelijker	onberispelijkste
	plural	onberispelijke	onberispelijkere	onberispelijkste
definite		onberispelijke	onberispelijkere	onberispelijkste
partitive		onberispelijks	onberispelijkers	—

Adverb

onberispelijk

1. irreprovably