ordinari
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin ōrdinārius. First attested in the 14th century.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): (Central) [ur.diˈna.ɾi]
- IPA(key): (Balearic) [or.diˈna.ɾi]
- IPA(key): (Valencian) [oɾ.ðiˈna.ɾi]
- Rhymes: -aɾi
Adjective edit
ordinari (feminine ordinària, masculine plural ordinaris, feminine plural ordinàries)
Derived terms edit
Related terms edit
References edit
- ^ “ordinari”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “ordinari” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “ordinari” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “ordinari” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Italian edit
Pronunciation edit
Adjective edit
ordinari
Anagrams edit
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /oːr.diˈnaː.riː/, [oːrd̪ɪˈnäːriː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /or.diˈna.ri/, [ord̪iˈnäːri]
Verb edit
ōrdinārī