Catalan

edit

Etymology

edit

Inherited from Latin urtīca.

Pronunciation

edit

Noun

edit

ortiga f (plural ortigues)

  1. nettle

Derived terms

edit

Further reading

edit

Galician

edit
 
Ortiga or estruga
 
Ortiga or estruga

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Attested since the 15th century. From Old Galician-Portuguese, from Latin urtīca.

Pronunciation

edit
 
  • IPA(key): (standard) /oɾˈtiɡa/ [oɾˈt̪i.ɣ̞ɐ]
  • IPA(key): (gheada) /oɾˈtiħa/ [oɾˈt̪i.ħɐ]

 

  • Hyphenation: or‧ti‧ga

Noun

edit

ortiga f (plural ortigas)

  1. nettle
    Synonym: estruga
  2. marbled electric ray (Torpedo marmorata)
    Synonyms: raia estruga, raia ortiga, trémaro

Derived terms

edit

References

edit
  • Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (20062018) “ortiga”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: ILG
  • ortiga” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • ortiga” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • ortiga” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Portuguese

edit

Pronunciation

edit
 

Etymology 1

edit

Noun

edit

ortiga f (plural ortigas)

  1. Alternative form of urtiga

Etymology 2

edit

Verb

edit

ortiga

  1. inflection of ortigar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Spanish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /oɾˈtiɡa/ [oɾˈt̪i.ɣ̞a]
  • Rhymes: -iɡa
  • Syllabification: or‧ti‧ga

Etymology 1

edit

Inherited from Old Spanish ortiga, from Latin urtīca.

Noun

edit

ortiga f (plural ortigas)

  1. nettle (plant)
Derived terms
edit

Etymology 2

edit

Verb

edit

ortiga

  1. inflection of ortigar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading

edit