osobnik

Polish

Etymology

From osoba +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈsɔb.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔbɲik
• Syllabification: o‧sob‧nik

Noun

osobnik m animal

1. (biology) specimen (individual member of a species)

Declension

Declension of osobnik

	singular	plural
nominative	osobnik	osobniki
genitive	osobnika	osobników
dative	osobnikowi	osobnikom
accusative	osobnika	osobniki
instrumental	osobnikiem	osobnikami
locative	osobniku	osobnikach
vocative	osobniku	osobniki

Noun

osobnik m pers

1. (sometimes derogatory) individual (a particular person)

Declension

Declension of osobnik

	singular	plural
nominative	osobnik	osobnicy/osobniki (deprecative)
genitive	osobnika	osobników
dative	osobnikowi	osobnikom
accusative	osobnika	osobników
instrumental	osobnikiem	osobnikami
locative	osobniku	osobnikach
vocative	osobniku	osobnicy

Further reading

• osobnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• osobnik in Polish dictionaries at PWN