płomień

Polish

płomienie

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *polmy.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpwɔ.mjɛɲ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈpɫɔ.mjɛɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔmjɛɲ
• Syllabification: pło‧mień

Noun

płomień m inan (diminutive płomyk)

1. flame (visible part of fire)

Declension

Declension of płomień

	singular	plural
nominative	płomień	płomienie
genitive	płomienia	płomieni
dative	płomieniowi	płomieniom
accusative	płomień	płomienie
instrumental	płomieniem	płomieniami
locative	płomieniu	płomieniach
vocative	płomieniu	płomienie

Derived terms

adjectives

• płomienisty
• płomienny

 

verbs

• płomienieć impf
• spłomienieć pf

 

Related terms

adverbs

• płomieniście
• płomiennie

 

nouns

• płomienistość
• płomienność
• płomyczek

 

verbs

• płonąć impf
• spłonąć pf

 

Further reading

• płomień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• płomień in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “płomień”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “PŁOMIEŃ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 17.09.2020