See also: parqué

French edit

Pronunciation edit

Verb edit

parque

  1. inflection of parquer:
    1. first/third-person singular present indicative/subjunctive
    2. second-person singular imperative

Galician edit

Etymology edit

From French parc.

Pronunciation edit

Noun edit

parque m (plural parques)

  1. park

Further reading edit

Portuguese edit

 
parque

Etymology edit

From French parc.

Pronunciation edit

 

  • Hyphenation: par‧que

Noun edit

parque m (plural parques)

  1. park

Derived terms edit

Spanish edit

Etymology edit

Borrowed from French parc. First attested in 1607.[1]

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈpaɾke/ [ˈpaɾ.ke]
  • Audio (Colombia):(file)
  • Rhymes: -aɾke
  • Syllabification: par‧que

Noun edit

parque m (plural parques)

  1. park
  2. parking lot
  3. (Mexico) ammo

Derived terms edit

References edit

  1. ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1985) “parque”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), volumes IV (Me–Re), Madrid: Gredos, →ISBN, page 407

Further reading edit