pinicolus
Latin edit
Etymology edit
From pinus (“pine”) + colō (“to inhabit”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /piˈni.ko.lus/, [pɪˈnɪkɔɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /piˈni.ko.lus/, [piˈniːkolus]
Adjective edit
pinicolus (feminine pinicola, neuter pinicolum); first/second-declension adjective
Usage notes edit
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | pinicolus | pinicola | pinicolum | pinicolī | pinicolae | pinicola | |
Genitive | pinicolī | pinicolae | pinicolī | pinicolōrum | pinicolārum | pinicolōrum | |
Dative | pinicolō | pinicolō | pinicolīs | ||||
Accusative | pinicolum | pinicolam | pinicolum | pinicolōs | pinicolās | pinicola | |
Ablative | pinicolō | pinicolā | pinicolō | pinicolīs | |||
Vocative | pinicole | pinicola | pinicolum | pinicolī | pinicolae | pinicola |