podmawiacz
Polish
editEtymology
editFrom podmawiać + -acz. First attested in 1743–1745.[1]
Pronunciation
editNoun
editpodmawiacz m pers
- (obsolete) person who tricks someone into something; convincer; smooth talker; trickster (Is there an English equivalent to this definition?)
- Synonym: podmówca
Declension
editDeclension of podmawiacz
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | podmawiacz | podmawiacze |
genitive | podmawiacza | podmawiaczy |
dative | podmawiaczowi | podmawiaczom |
accusative | podmawiacza | podmawiaczy |
instrumental | podmawiaczem | podmawiaczami |
locative | podmawiaczu | podmawiaczach |
vocative | podmawiaczu | podmawiacze |
Related terms
editadjective
- (obsolete) podmowny
nouns
verbs
References
edit- ^ Paweł Kupiszewski (29.11.2018) “PODMAWIACZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading
edit- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 377