podmowa

See also: podmową

Polish

Etymology

Deverbal from podmówić. First attested in 1578.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔdˈmɔ.va/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔdˈmɔ.va/
• Rhymes: -ɔva
• Syllabification: pod‧mo‧wa

Noun

podmowa f

1. (obsolete) trickery, subterfuge (act of convincing someone to do something by means deceitful tallking)
2. (Middle Polish) note, comment (inserted remark)

Declension

Declension of podmowa

	singular	plural
nominative	podmowa	podmowy
genitive	podmowy	podmów
dative	podmowie	podmowom
accusative	podmowę	podmowy
instrumental	podmową	podmowami
locative	podmowie	podmowach
vocative	podmowo	podmowy

Derived terms

adjective

• (obsolete) podmowny

 

Related terms

nouns

• (obsolete) podmawiacz
• (obsolete) podmówca

 

verbs

• mówić impf
• podmówić pf, podmawiać impf

 

Further reading

• podmowa in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podmowa”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “podmowa”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmowa”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 379
• podmowa in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego