policjant

Polish

Etymology

From policja +‎ -ant.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈlit͡s.jant/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡sjant
• Syllabification: po‧lic‧jant

Noun

policjant m pers (female equivalent policjantka)

1. (law enforcement) policeman, police officer

Declension

Declension of policjant

	singular	plural
nominative	policjant	policjanci/policjanty (deprecative)
genitive	policjanta	policjantów
dative	policjantowi	policjantom
accusative	policjanta	policjantów
instrumental	policjantem	policjantami
locative	policjancie	policjantach
vocative	policjancie	policjanci

Related terms

adjective

• policyjny

 

adverb

• policyjnie

 

noun

• policja

 

noun phrases

• policja dochodzeniowa
• policja drogowa
• policja obyczajowa
• policja polityczna

 

Further reading

• policjant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• policjant in Polish dictionaries at PWN