polit
BasqueEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Latin polītus (“polished”), past participle of poliō (“I polish, smooth”).
PronunciationEdit
AdjectiveEdit
polit (comparative politago, superlative politen, excessive politegi)
DeclensionEdit
Further readingEdit
CatalanEdit
EtymologyEdit
From polir.
PronunciationEdit
AdjectiveEdit
polit (feminine polida, masculine plural polits, feminine plural polides)
Derived termsEdit
NounEdit
polit m (plural polits)
Derived termsEdit
VerbEdit
polit m (feminine polida, masculine plural polits, feminine plural polides)
- past participle of polir
Further readingEdit
- “polit” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “polit”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “polit” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
FrenchEdit
VerbEdit
polit
- inflection of polir:
- third-person singular present indicative
- third-person singular past historic
LatinEdit
VerbEdit
polit
OccitanEdit
PronunciationEdit
AdjectiveEdit
polit m (feminine polida, masculine plural polits, feminine plural polidas)