Latin edit

Etymology edit

From prae- +‎ timeō (fear).

Pronunciation edit

Verb edit

praetimeō (present infinitive praetimēre, perfect active praetimuī); second conjugation, no passive, no supine stem

  1. to fear beforehand, worry

Conjugation edit

   Conjugation of praetimeō (second conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praetimeō praetimēs praetimet praetimēmus praetimētis praetiment
imperfect praetimēbam praetimēbās praetimēbat praetimēbāmus praetimēbātis praetimēbant
future praetimēbō praetimēbis praetimēbit praetimēbimus praetimēbitis praetimēbunt
perfect praetimuī praetimuistī praetimuit praetimuimus praetimuistis praetimuērunt,
praetimuēre
pluperfect praetimueram praetimuerās praetimuerat praetimuerāmus praetimuerātis praetimuerant
future perfect praetimuerō praetimueris praetimuerit praetimuerimus praetimueritis praetimuerint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praetimeam praetimeās praetimeat praetimeāmus praetimeātis praetimeant
imperfect praetimērem praetimērēs praetimēret praetimērēmus praetimērētis praetimērent
perfect praetimuerim praetimuerīs praetimuerit praetimuerīmus praetimuerītis praetimuerint
pluperfect praetimuissem praetimuissēs praetimuisset praetimuissēmus praetimuissētis praetimuissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present praetimē praetimēte
future praetimētō praetimētō praetimētōte praetimentō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praetimēre praetimuisse
participles praetimēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praetimendī praetimendō praetimendum praetimendō

Related terms edit

References edit

  • praetimeo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praetimeo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.