praetimeo
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /prae̯ˈti.me.oː/, [präe̯ˈt̪ɪmeoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /preˈti.me.o/, [preˈt̪iːmeo]
Verb edit
praetimeō (present infinitive praetimēre, perfect active praetimuī); second conjugation, no passive, no supine stem
- to fear beforehand, worry
- c. 65 CE, Seneca the Younger, Epistulae morales ad Lucilium 16.2.7:
- Nihil est nec miserius nec stultius quam praetimere: quae ista dementia est malum suum antecedere?
- And there is nothing more wretched or foolish than premature fear: what madness is it to anticipate one’s troubles?
- Nihil est nec miserius nec stultius quam praetimere: quae ista dementia est malum suum antecedere?
Conjugation edit
Related terms edit
References edit
- “praetimeo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praetimeo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.