Latin edit

Etymology edit

From per- +‎ timeō (fear).

Pronunciation edit

Verb edit

pertimeō (present infinitive pertimēre, perfect active pertimuī); second conjugation, no passive, no supine stem

  1. to fear greatly, to be very timid

Conjugation edit

   Conjugation of pertimeō (second conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present pertimeō pertimēs pertimet pertimēmus pertimētis pertiment
imperfect pertimēbam pertimēbās pertimēbat pertimēbāmus pertimēbātis pertimēbant
future pertimēbō pertimēbis pertimēbit pertimēbimus pertimēbitis pertimēbunt
perfect pertimuī pertimuistī pertimuit pertimuimus pertimuistis pertimuērunt,
pertimuēre
pluperfect pertimueram pertimuerās pertimuerat pertimuerāmus pertimuerātis pertimuerant
future perfect pertimuerō pertimueris pertimuerit pertimuerimus pertimueritis pertimuerint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present pertimeam pertimeās pertimeat pertimeāmus pertimeātis pertimeant
imperfect pertimērem pertimērēs pertimēret pertimērēmus pertimērētis pertimērent
perfect pertimuerim pertimuerīs pertimuerit pertimuerīmus pertimuerītis pertimuerint
pluperfect pertimuissem pertimuissēs pertimuisset pertimuissēmus pertimuissētis pertimuissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present pertimē pertimēte
future pertimētō pertimētō pertimētōte pertimentō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives pertimēre pertimuisse
participles pertimēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
pertimendī pertimendō pertimendum pertimendō

Related terms edit

See also edit

References edit

  • pertimeo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • pertimeo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.