proditor
English edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
proditor (plural proditors)
Related terms edit
- see prodition
References edit
- “proditor”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
- ^ Chambers Dictionary
- ^ “proditor”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.
Anagrams edit
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈproː.di.toːr/, [ˈproːd̪ɪt̪oːr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpro.di.tor/, [ˈprɔːd̪it̪or]
Noun edit
prōditōr m (genitive prōditōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prōditōr | prōditōrēs |
Genitive | prōditōris | prōditōrum |
Dative | prōditōrī | prōditōribus |
Accusative | prōditōrem | prōditōrēs |
Ablative | prōditōre | prōditōribus |
Vocative | prōditōr | prōditōrēs |
Related terms edit
- prōditrīx (“female traitor, betrayer”)
Verb edit
prōditor
References edit
- “proditor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “proditor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- proditor in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
proditor m (plural proditori)
Declension edit
Declension of proditor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) proditor | proditorul | (niște) proditori | proditorii |
genitive/dative | (unui) proditor | proditorului | (unor) proditori | proditorilor |
vocative | proditorule | proditorilor |