promień

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish promień, from Proto-Slavic *pormy.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈprɔ.mjɛɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔmjɛɲ
• Syllabification: pro‧mień

Noun

promień m inan

1. ray, beam
2. (geometry) radius (line segment between any point on the circumference of a circle and its centre)

Declension

Declension of promień

	singular	plural
nominative	promień	promienie
genitive	promienia	promieni
dative	promieniowi	promieniom
accusative	promień	promienie
instrumental	promieniem	promieniami
locative	promieniu	promieniach
vocative	promieniu	promienie

Derived terms

adjectives

• bezpromienny
• promieniotwórczy
• promieniowy
• promienisty
• promienny

 

nouns

• promienica
• promieniomierz
• promieniowanie
• promiennik

 

verbs

• promienić
• promienieć
• promieniować

 

Descendants

• → Belarusian: праме́нь (pramjénʹ)
• → Ukrainian: про́мінь (próminʹ)

Further reading

• promień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• promień in Polish dictionaries at PWN