pustogłów
Polish
editEtymology
editFrom pusty + -o- + głowa.[1] First attested in 1781.[2]
Pronunciation
editNoun
editpustogłów m pers
- (derogatory) empty-headed person
Declension
editDeclension of pustogłów
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pustogłów | pustogłowowie |
| genitive | pustogłowa | pustogłowów |
| dative | pustogłowowi | pustogłowom |
| accusative | pustogłowa | pustogłowów |
| instrumental | pustogłowem | pustogłowami |
| locative | pustogłowie | pustogłowach |
| vocative | pustogłowie | pustogłowowie |
References
edit- ^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “pustogłów”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
- ^ Tadeusz Nowaczyński (1781) O prozodyi i harmonii języka polskiego (in Polish), volume 1, page 66
Further reading
edit- pustogłów in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pustogłów in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “pustogłów”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “pustogłów”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 439