quadrantalis
Latin edit
Etymology 1 edit
From quadrāns (“a fourth”) + -ālis.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kʷa.dranˈtaː.lis/, [kʷäd̪rän̪ˈt̪äːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kwa.dranˈta.lis/, [kwäd̪rän̪ˈt̪äːlis]
Adjective edit
quadrantālis (neuter quadrantāle); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | quadrantālis | quadrantāle | quadrantālēs | quadrantālia | |
Genitive | quadrantālis | quadrantālium | |||
Dative | quadrantālī | quadrantālibus | |||
Accusative | quadrantālem | quadrantāle | quadrantālēs quadrantālīs |
quadrantālia | |
Ablative | quadrantālī | quadrantālibus | |||
Vocative | quadrantālis | quadrantāle | quadrantālēs | quadrantālia |
Related terms edit
References edit
- “quadrantalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quadrantalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Etymology 2 edit
Inflected form of quadrantal.
Noun edit
quadrantālis n