ræma

Icelandic

Uncertain; older form (late Old Norse) rœma. According to Ásgeir Blöndal Magnússon probably borrowed from Middle Low German rēme, or perhaps, as proposed by F. Holthausen, from Proto-Germanic *rōhmijǭ and related to Swedish rōm, rōma and Sanskrit रश्मि (raśmí). Compare also reim and rammi.

ræma f (genitive singular ræmu, nominative plural ræmur)

declension of ræma

	indefinite	definite	indefinite	definite
f-w1	singular		plural
nominative	ræma	ræman	ræmur	ræmurnar
accusative	ræmu	ræmuna	ræmur	ræmurnar
dative	ræmu	ræmunni	ræmum	ræmunum
genitive	ræmu	ræmunnar	ræma	ræmanna

Attested since the 17th century. From rámur (“hoarse”).

ræma f (genitive singular ræmu, no plural)

declension of ræma

ræma (weak verb, third-person singular past indicative ræmdi, supine ræmt)

ræma — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að ræma
supine (sagnbót)		ræmt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ræmandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ræmi	við ræmum	present (nútíð)	ég ræmi	við ræmum
	þú ræmir	þið ræmið		þú ræmir	þið ræmið
	hann, hún, það ræmir	þeir, þær, þau ræma		hann, hún, það ræmi	þeir, þær, þau ræmi

past (þátíð)	ég ræmdi	við ræmdum	past (þátíð)	ég ræmdi	við ræmdum
	þú ræmdir	þið ræmduð		þú ræmdir	þið ræmduð
	hann, hún, það ræmdi	þeir, þær, þau ræmdu		hann, hún, það ræmdi	þeir, þær, þau ræmdu

imperative (boðháttur)	ræm (þú)	ræmið (þið)
	ræmdu	ræmiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ræmast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að ræmast
supine (sagnbót)		ræmst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ræmandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ræmist	við ræmumst	present (nútíð)	ég ræmist	við ræmumst
	þú ræmist	þið ræmist		þú ræmist	þið ræmist
	hann, hún, það ræmist	þeir, þær, þau ræmast		hann, hún, það ræmist	þeir, þær, þau ræmist

past (þátíð)	ég ræmdist	við ræmdumst	past (þátíð)	ég ræmdist	við ræmdumst
	þú ræmdist	þið ræmdust		þú ræmdist	þið ræmdust
	hann, hún, það ræmdist	þeir, þær, þau ræmdust		hann, hún, það ræmdist	þeir, þær, þau ræmdust

imperative (boðháttur)	ræmst (þú)	ræmist (þið)
	ræmstu	ræmisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ræmdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ræmdur	ræmd	ræmt	ræmdir	ræmdar	ræmd
accusative (þolfall)	ræmdan	ræmda	ræmt	ræmda	ræmdar	ræmd
dative (þágufall)	ræmdum	ræmdri	ræmdu	ræmdum	ræmdum	ræmdum
genitive (eignarfall)	ræmds	ræmdrar	ræmds	ræmdra	ræmdra	ræmdra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ræmdi	ræmda	ræmda	ræmdu	ræmdu	ræmdu
accusative (þolfall)	ræmda	ræmdu	ræmda	ræmdu	ræmdu	ræmdu
dative (þágufall)	ræmda	ræmdu	ræmda	ræmdu	ræmdu	ræmdu
genitive (eignarfall)	ræmda	ræmdu	ræmda	ræmdu	ræmdu	ræmdu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)