rękoczyn

Polish

Etymology

From ręka +‎ -o- +‎ czyn.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛŋˈkɔ.t͡ʂɨn/
• Rhymes: -ɔt͡ʂɨn
• Syllabification: rę‧ko‧czyn

Noun

rękoczyn m inan

1. (literary) brawl, fisticuffs, fight

Declension

Declension of rękoczyn

	singular	plural
nominative	rękoczyn	rękoczyny
genitive	rękoczynu	rękoczynów
dative	rękoczynowi	rękoczynom
accusative	rękoczyn	rękoczyny
instrumental	rękoczynem	rękoczynami
locative	rękoczynie	rękoczynach
vocative	rękoczynie	rękoczyny

Further reading

• rękoczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rękoczyn in Polish dictionaries at PWN