czyn

See also: czyń

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *činъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʂɨn/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨn
• Syllabification: czyn

Noun

czyn m inan

1. (formal) act, deed

   Liczą się czyny, nie słowa. ― Deeds are more important than words.

Declension

Declension of czyn

	singular	plural
nominative	czyn	czyny
genitive	czynu	czynów
dative	czynowi	czynom
accusative	czyn	czyny
instrumental	czynem	czynami
locative	czynie	czynach
vocative	czynie	czyny

Derived terms

adjectives

• bezczynny
• czynny

 

adverb

• bezczynnie

 

nouns

• bezczynność

 

nouns

• dobroczyńca
• rękoczyn

 

Related terms

noun

• uczynek

 

verb

• czynić

 

Further reading

• czyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• czyn in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “czyn”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)