rękodzielnik
Polish
editEtymology
editFrom rękodzieło + -nik.
Pronunciation
editNoun
editrękodzielnik m pers (female equivalent rękodzielniczka)
Declension
editDeclension of rękodzielnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rękodzielnik | rękodzielnicy/rękodzielniki (deprecative) |
genitive | rękodzielnika | rękodzielników |
dative | rękodzielnikowi | rękodzielnikom |
accusative | rękodzielnika | rękodzielników |
instrumental | rękodzielnikiem | rękodzielnikami |
locative | rękodzielniku | rękodzielnikach |
vocative | rękodzielniku | rękodzielnicy |
Further reading
edit- rękodzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rękodzielnik in Polish dictionaries at PWN