rękodzielnik

Polish

Etymology

From rękodzieło +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛŋ.kɔˈd͡ʑɛl.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛlɲik
• Syllabification: rę‧ko‧dziel‧nik

Noun

rękodzielnik m pers (female equivalent rękodzielniczka)

1. handicraftsman

Declension

Declension of rękodzielnik

	singular	plural
nominative	rękodzielnik	rękodzielnicy/rękodzielniki (deprecative)
genitive	rękodzielnika	rękodzielników
dative	rękodzielnikowi	rękodzielnikom
accusative	rękodzielnika	rękodzielników
instrumental	rękodzielnikiem	rękodzielnikami
locative	rękodzielniku	rękodzielnikach
vocative	rękodzielniku	rękodzielnicy

Further reading

• rękodzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rękodzielnik in Polish dictionaries at PWN