rekuza

See also: rekuzą

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin recūsō.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛˈku.za/
• Rhymes: -uza
• Syllabification: re‧ku‧za

Noun

rekuza f

1. (obsolete) rejection of a marriage proposal

   Synonym: odkosz

Declension

Declension of rekuza

	singular	plural
nominative	rekuza	rekuzy
genitive	rekuzy	rekuz
dative	rekuzie	rekuzom
accusative	rekuzę	rekuzy
instrumental	rekuzą	rekuzami
locative	rekuzie	rekuzach
vocative	rekuzo	rekuzy

Derived terms

verb

• rekuzować

 

Further reading

• rekuza in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rekuza”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rekuza”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 509